نشریه بین المللی مهندسی صنایع و مدیریت تولید

یکی از روش­هایی که به کمک آن می­توان مسائل ترکیب تولید را به راحتی حل نمود، روش تئوری محدودیت­ها می­باشد. ولی این روش در برخی از مسائل و شرایط دارای نقایصی می­باشد که محققین را بر آن داشته است که این تئوری را تغییر داده و تحت عنوان تئوری محدودیت­های اصلاح شده ارائه دهند تا علاوه بر مزایای این تئوری، معایب آن را نیز پوشش دهند. اما این تئوری برای شرایطی که تمام پارامترها قطعی می­باشند، مطرح شده است. ولی در دنیای واقعی تولید، معمولاً پارامترهایی نظیر ظرفیت، سود و زمان پردازش غیر قطعی می­باشند. از سوی دیگر تئوری مجموعه­های فازی نیز مانند یک ابزار مناسب برای مدیریت تولید در زمانی که پویایی محیط تولید مانع تعیین دقیق تابع هدف، محدودیت­ها و سایر پارامترهای مدل می­شود، کاربرد دارد. لذا در این مقاله سعی گردیده است الگوریتمی بر مبنای تئوری محدودیت­های اصلاح شده و منطق فازی ارائه شود. نتایج نشان­دهنده­ی کارایی و انعطاف­پذیری این الگوریتم می­باشد