نشریه بین المللی مهندسی صنایع و مدیریت تولید

  برنامه­ریز­ی راهبردی شیوه­ای است سیستماتیک که بر ایجاد و برقراری پیوستگی بین اقدامات اولویت­دار با در نظر داشتن ضعف و قوت (توانایی­ها و منابع) و همچنین فرصت­ها و تهدیدها (عوامل خارجی و جریانات تأثیر گذار) تکیه دارد. علاوه بر تعریف ارائه شده، برنامه­ریزی راهبردی را می­توان روشی نظام یافته برای اخذ تصمیمات و اجرای فعالیت­ها در خصوص شکل دهی و رهنمود یک سامانه، کارکرد و علل آن دانست. با توجه به تفاوت در شیوه­های گزینشی گردآوری اطلاعات، تحلیل هدفمند و تعیین اهداف مشارکت تصمیم سازان اصلی، تبیین و ارزیابی گزینه­ها، بررسی تبعات آتی تصمیمات و اعمال آنها و بیش از هر چیز تأکید بر اجرای موفقیت آمیز برنامه­ها از سایر گونه­های برنامه­ریزی متمایز می­شود. از آنجا که در برنامه­ریزی راهبردی توجه برنامه­ریز به آنچه برای جامعه و یک سامانه مهم در آن معطوف می­گردد، چارچوبی برای تصمیم­گیران در رویارویی با شرایط متغییر و تعیین اولویت­ها در تخصیص منابع و فعالیت­ها فراهم می­سازد.

  هدف این مقاله تعیین نحوه به کارگیری فرآیند برنامه­ریزی راهبردی در برنامه­ریزی گردشگری منطقه­ای در ایران است. در این مقاله ابتدا مبانی نظری فرآیند برنامه­ریزی راهبردی در برنامه­ریزی منطقه­ای با تکیه بر توسعه گردشگری مورد بررسی قرارگرفته است. در ادامه با تکیه بر فرآیند برنامه­ریزی راهبردی و فنون پیشنهادی مرتبط با آن درباره فعالیت­های گردشگری شهرستان نیشابور یک مطالعه موردی صورت گرفته است. تعیین راهبردهای توسعه بخش محصول گردشگری از نتایج کاربردی پایانی این تحلیل می­باشد.