نشریه بین المللی مهندسی صنایع و مدیریت تولید

  عموما در طراحی سدهای برقابی و در سطح مهندسین مشاور برای تعیین پتانسیل برقابی یک مخزن، تحلیل بر اساس یک مدل شبیه‌سازی بهره برداری از مخزن سد بر مبنای اعتمادپذیری (RBS) با سیاست بهره‌برداری معلوم انجام می­شود. در این تحقیق هدف بررسی نقش بهینه‌سازی سیاست بهره‌برداری از مخزن به جای استفاده از یک سیاست معلوم و ثابت بر شاخصهای برقابی می‌باشد . به منظور ارزیابی نقش بهینه­سازی سیاست بهره­برداری از مخزن بر شاخصهای طراحی یک طرح برقابی یک مدل بهینه­سازی از نوع DP توسعه یافته است . با توجه به اینکه یک مدل بهینه­سازی کلاسیک قادر به لحاظ کردن قیدهای کنترل کننده معیار اعتمادپذیری به صورت صریح نمی­باشد و از طرف دیگر مدل RBS یک مدل بر مبنای اعتمادپذیری است، سنجش تاثیر سیاست بهره­برداری از طریق مقایسه دو مدل RBS و DP کلاسیک جز در حالت خاص سطح اعتمادپذیری 100 درصد ممکن نیست. بنابراین با انتخاب سیستم سد کارون 5 به عنوان مطالعه موردی در ابتدا مقایسه و تحلیل دو روش برای این حالت مرزی انجام گردیده و سپس مدل DP با افزودن یک عبارت پارامتریک جریمه به تابع هدف مدل به یک مدل برنامه ‌ ریزی اعتمادپذیری تعمیم یافته است. مقایسه نتایج مدل RBS و مدل بهینه­سازی DP در سطوح یکسان از اعتمادپذیری تامین نیاز انرژی نشان می­دهد که درصد بهبود نتایج ناشی از بهینه­سازی سیاست بهره­برداری با کاهش سطح اعتمادپذیری افزایش می­یابد. به عبارت دیگر هر چه سطح اعتمادپذیری تامین نیاز انرژی بالاتر باشد، پتانسیل بهبود در نتایج مدل شبیه‌سازی RBS ناشی از بهینه‌کردن سیاست بهره‌برداری کمتر خواهد بود.