نشریه بین المللی مهندسی صنایع و مدیریت تولید

در این پژوهش، مدلی برای مکان­یابی آمبولانس­ها با در نظر گرفتن وسیله پشتیبان (برای بالا بردن قابلیت اطمینان) و محدویت ظرفیت برای آمبولانس­ها زمینی ارائه شده است. این مدل برای مواقع اضطراری (جنگ و بلایای طبیعی) در نظر گرفته شده است. در این مدل مقدار تقاضای پوشش داده شده برای هر نقطه تقاضا وابسته به تعداد دفعات پوشش توسط تسهیلات و مقدار تقاضا می­باشد. مقدار تقاضا و شعاع پوشش آمبولانس­ها در دوره­های مختلف با توجه به شرایط و کاربرد مدل، پویا در نظر گرفته شده است. آمبولانس ها قابلیت مکان­یابی مجدد در دوره­های مختلف را دارا می­باشند. در این مدل دو نوع آمبولانس زمینی و هوایی برای مکان­یابی در نظر گرفته شده است. آمبولانس­های هوایی به عنوان آمبولانس­های پشتیبان در نظر گرفته شده است. آمبولانس­های زمینی و هوایی به عنوان آمبولانس­هایی با داشتن محدودیت ظرفیت در نظر گرفته شده است. برای حل این مدل، کروموزوم سازی (تولید جواب اولیه) به شیوه­ای ارائه شده است که کروموزوم مکان­یابی برای آمبولانس­های زمینی و هوایی در یک کروموزوم کلی ارائه شده است. این مدل چون یک مدل پیچیده­ای می­باشد برای حل آن از الگوریتم شبیه­سازی تبرید مبتنی بر جمعیت ¹با رویکرد کروموزوم تلفیقی استفاده شده است. در نهایت نتایج الگوریتم ارائه شده برای حل مدل با الگوریتم شبیه­سازی تبرید² مقایسه شده است. نتایج نشان داده کیفیت الگوریتم ارائه شده نسبت به الگوریتم شبیه سازی تبرید بهتر می­باشد.