نشریه بین المللی مهندسی صنایع و مدیریت تولید

تا‌کنون در بیشتر مسائل مکان‌یابی، نقاط محور‌ تنها به عنوان تسهیلاتی جهت انتقال کالا از مبدأ به مقصد در نظر گرفته شده‌اند، در حالی‌که این تسهیلات می‌توانند خدمات بیشتری را به مشتریان ارائه دهند. در مواردی که عملیات خاص و متفاوتی در گره‌های محور(میانی) شبکه لازم است انجام شود، استفاده از شبکه‌های کلاسیک هزینه‌های بالایی را برای کل شبکه در بر خواهد داشت. در این مواقع، طراحی یک شبکه محور چند بخشی می‌تواند ضمن کاهش ترافیک جریان، باعث کاهش کل هزینه‌های مرتبط در شبکه نیز شود. از این‌رو، در این تحقیق به طراحی شبکه محور چند بخشی ظرفیت‌دار پرداخته می‌شود. هدف اصلی از ارائه این مسئله، کاهش هزینه‌ها و ارائه شبکه‌ای کارا و منظم جهت خدمت به نقاط مختلف است. این مسئله با استفاده از حل‌کننده سیپلکس در نرم‌افزار گمس حل می‌شود که مسائل با اندازه بزرگ‌تر نیز با الگوریتم پیشنهادی ژنتیک مورد تحلیل قرار می‌گیرند. در ادامه، اعتبارسنجی مدل با استفاده از چند مثال عددی از داده‌های شبکه ترکیه بررسی و عملکرد روش حل نیز ارزیابی می‌شود. نتایج حاکی از آن است که شبکه پیشنهادی، علاوه بر این‌که از امکان خدمت‌دهی بیشتری نسبت به شبکه محور کلاسیک و شبکه زنجیره‌ای برخوردار است، هزینه‌ها را به شدت کاهش می‌دهد.هدف مسئله مکان­یابی محور، برقراری جریان در شبکه­های مختلف توزیع به بهترین شکل ممکن می­باشد. همچنین در دنیای پرشتاب امروزی، انجام کارهای مختلف در دستگاه­های مختلف، علاوه بر وقت­گیر بودن و هدر­دادن زمان، هزینه­ها را به شدت افزایش می­دهد. در این میان، یکی از بهترین رویکرد­های ممکن برای حل چنین مشکلی، استقرار یک پنجره واحد (Single Window) می‌باشد که در این مطالعه با عنوان محور چند بخشی نام برده می­شود. این شبکه می­تواند با استقرار چند محور مجاور در یک واحد، باعث کاهش ترافیک جریان، هزینه های انتقال و احداث در شبکه گردد. همچنین با توجه به محدودیت منابع در دنیای واقعی، بخش­های شبکه بصورت ظرفیت­دار فرض شده اند. از این­رو، در این تحقیق به طراحی شبکه محور چند بخشی ظرفیت­دار با ملاحظه طراحی شبکه (طراحی بیرونی) و طراحی اجزاء محور (طراحی داخلی) پرداخته می­شود. هدف اصلی از ارائه این مسئله، کاهش هزینه­ها و ارائه شبکه­ای کارا و منظم جهت خدمت به نقاط مختلف است. این مسئله با استفاده از حل­کننده سیپلکس در نرم­افزار گمس حل گردیده و الگوریتم پیشنهادی ژنتیک برای حل مسئله در اندازه‌های بزرگ­تر پیشنهاد شده است. در ادامه، اعتبارسنجی مدل با استفاده از چند مثال عددی از داده­های شبکه ترکیه بررسی و عملکرد روش حل نیز ارزیابی شده است. نتایج حاکی از آن است که شبکه پیشنهادی، علاوه بر این­که از امکان دسترسی به محورها و خدمت­دهی بیشتری نسبت به شبکه کلاسیک برخوردار است، هزینه­ها را نیز به شدت کاهش می­دهد.