انتخاب بهترین مجموعه ممکن تأمینکنندگان برای یک زنجیره تأمین – سیستمی هماهنگ از تأمینکنندگان، تولیدکنندگان، ترابران، خردهفروشان و مشتریان- تأثیر چشمگیری بر سودآوری و موفقیت کل زنجیره تأمین دارد. به همین دلیل، بهینه ساختن کلیه فرایندهای تجاری و استفاده از راهکارهای سودمندتر جهت صرفهجویی در هزینهها مطلوب میباشد. این مقاله بر روی فعالیت انتخاب تامین کنندگان در یک زنجیره تامین تمرکز دارد. بنابراین فرض می کنیم زنجیره تامین از دو لایه خریدار و تامین کنندگان تشکیل شده است به گونه ای که خریدار در هر زیر دوره زمانی تعدادی از تامین کنندگان را برای تامین اقلام مورد نیازاش براساس معیارهای قیمت، هزینه تراکنش و هزینه نگهداری در انبار انتخاب می نماید. این پژوهش به ارائه یک الگوریتم جدید جهت انتخاب بهترین مجموعه تامین کنندگان در هر زیر-دوره میپردازد.
این الگوریتم حداکثر زمان مدنظر خریدار در هر زیر-دوره زمانی و خطای مورد قبول خریدار را به عنوان ورودی دریافت می کند و
پاسخ خریدار را در متوسط مدت زمان نزدیک حداکثر زمان مدنظر خریدار با خطای کمتر از خطای مورد قبول بر می گرداند. پاسخ خریدار عبارت از اینست که به کدام تامین کننده چه نوع قلمی و به چه تعداد سفارش دهد و حتی ممکن است تعدادی از اقلام مورد نیاز در زیر-دورههای آتی را در زیر-دوره جاری تامین شود و در انبار نگهداری شوند. در هر زیر-دوره تغییراتی در محیط ایجاد می شود بنابراین مدل تصمیم گیری [1] در این پژوهش تغییرات احتمالی محیط را در نظر گرفته و هزینههای ناشی از انتخاب را بشدت کاهش میدهد
. این مدل بر پایه تکنیکهای خوشهبندی دادهها استوار است. برخلاف سایر مدلهای انتخاب، که از ابتدا به اجرای مجدد الگوریتم خود در هر زیر-دوره انتخاب، بر روی کل محیط میپردازند؛ این مدل تنها تغییرات صورت گرفته در محیط را در نظر گرفته و با اعمال این تغییرات، بهترین مجموعه جدید را برای زیر-دوره کنونی پیدا مینماید. بنابراین با حذف محاسبه مجدد عناصر تغییر نیافته محیط، هزینههای انتخاب به طرز چشمگیری کاهش مییابند. ارزیابیهای عددی نیز، کاربرد عملی این الگوریتم را تأیید می نماید.
[1] مدل تصمیم گیری همان مدل تصمیم گیری در [1] است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر موضوعاتی که به مرزهای دانش در مهندسی صنایع و تولید کمک می کند دریافت: 1394/4/3 | پذیرش: 1394/4/3 | انتشار: 1394/4/3