معماری از آن دست اسناد و مدارکی است که منابع غنی از گذشتگان را به همراه داشته و یقیناً تجزیه و تحلیل این آثار می­تواند ما را در دستیابی به اصالت و فرهنگ خود رهنمون ساخته و در جهت استفاده مثبت و هوشمندانه از این گنجینه ارزشمند یاری رساند. در این راستا توجه به ابنیه­های تاریخی خصوصاً بناهای عام­المنفعه همچون گرمابه­ها حائز اهمیت فراوان بوده و می­تواند نتایج ارزشمندی همچون شناخت هر چه بهتر معماری بومی، آداب، سنن و فرهنگ ایرانی و از طرفی دیگر انطباق فناوری ­ های بومی با دانش امروز را به همراه داشته باشد. از این رو، تحقیق حاضر به بررسی عملکرد سامانه­های حرارتی بکار گرفته شده در گرمابه­های تاریخی ایران خواهد پرداخت. پژوهش حاضر با انجام مطالعات کیفی و کفی، سیر تحول گرمابه­های تاریخی ایران را مورد مطالعه قرار داده و سامانه های حرارتی بکار گرفته شده در آنها را مورد بررسی و مقایسه قرار می­دهد. تمرکز اصلی مقاله؛ بررسی معایب احیای نامناسب حرارتی این بناها و نهایتاٌ تخریب تدریجی آنها در اثر عدم انطباق با تجهیزات مکانیکی بکار برده شده در احیای بناهای تاریخی می­باشد. در آخر در مقام نتیجه­گیری و جمع­بندی؛ رویکرد این تحقیق در ارائه راهبردهایی در تداوم پایداری این بناها و انطباق با فناوری­های نوین و همچنین تاکید بر لزوم انجام مطالعات وسیع در این خصوص مشخص می­گردد.

 �