با توجه به اصل ظرفیت طراحی در خصوص طراحی مقاوم سازه‌ها در برابر زلزله، آیین‌نامه زلزله ایران، ضریب کاهش مقاومت (ضریب رفتار) برای سازههای فولادی با سیستمهای مختلف بادبندی را یکسان در نظر گرفته است. این در حالی است که نوع سیستم مهاربند و نحوه شکلپذیری اعضاء در این سیستمها با هم متفاوت میباشد.
در این تحقیق میزان شکل پذیری سازههای فولادی با سیستم بادبندی با اشکال مختلف و نحوه رعایت اصل ظرفیت طراحی در خصوص این نوع سازه‌ها را مورد بررسی قرار داده است. بر این اساس سازههای مختلف از نظر تعداد طبقات و نوع مهاربندیهای مختلف بر اساس آیین نامه ایران طراحی و تحت اثر رکوردهای واقعی زلزله، آنالیز دینامیکی غیرخطی شده‌اند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می‌دهد که انواع مختلف سیستم بادبندی در میزان شکل پذیری سازه‌ها تأثیر دارند و قرار دادن ضریب کاهش مقاومت یکسان برای سازههای با سیستمهای متفاوت بادبندی صحیح به نظر نمی‌رسد. همچنین نتایج حاصل از آنالیز دینامیکی غیرخطی بر این موضوع تأکید دارد که ضوابط آیین‌نامه، اصل ظرفیت طراحی را تأمین نمی‌کند و بیشتر ستون ها در این نوع سازه‌ها در اثر کمانش از بین می‌روند و در نتیجه تحمل ظرفیت قابل انتظار را نداشته و از شکلپذیری مورد نظر برخوردار نیستند.
در این تحقیق براساس روش پیشنهادی مؤلفین مدلها مجدداً طراحی وآنالیز گردیده‌اند. نتایج حاصله نشان می‌دهد که مدلهای پیشنهادی از شکلپذیری و ظرفیت بالاتری نسبت به مدلهای طراحی شده بر اساس آیین‌نامه برخوردارند.
دریافت: 1388/2/5 | انتشار: 1387/3/26
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |