جلد 25، شماره 4 - ( 12-1393 )
جلد 25 شماره 4 صفحات 464-453 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (5427 مشاهده)
در این مقاله سعی می گردد چارچوبی از یک مدل جدید برای بهینه سازی تصمیمات در یک زنجیره تأمین مجتمع در سطح تاکتیکی ارائه شود. برای این کار از بین انواع زنجیره های تأمین، زنجیره تأمینی متشکل از چهار جزء در نظر گرفته شده است. این چهار جز عبارتند از تامین کنندگان، تولید کنندگان، توزیع کننده و خرده فروشها. برای ارائه مدل ریاضی بهینهسازی تصمیمات در زنجیره تأمین، قبل از هر چیز برای هر جزء از زنجیره تأمین اهداف و محدودیتهائی بر اساس ادبیات تحقیق تشخیص داده شد. با توجه به اینکه هدف بهینه سازی کل زنجیره تأمین است بنابراین برای بیان ریاضی از برنامهریزی آرمانی استفاده شده است. برخی از عناصر همچون اهداف و پارامترها در دنیای واقعی حالت غیر قطعی و فازی دارند. بنابراین به کارگیری ریاضیات فازی برای مدل سازی چنین شرایطی مناسب خواهد بود. در این مقاله تنها توابع هدف به صورت فازی در نظر گفته شداند. برای فازی سازی توابع هدف، تابع عضویت معرفی شده توسط زیمرمن و برای حل مدل روش حداکثر – حداقل زاده و روش لاندای زیمرمن معرفی شده است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر موضوعاتی که به مرزهای دانش در مهندسی صنایع و تولید کمک می کند
دریافت: 1394/4/7 | پذیرش: 1394/4/7 | انتشار: 1394/4/7
دریافت: 1394/4/7 | پذیرش: 1394/4/7 | انتشار: 1394/4/7
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |