در دست بودن یک پیش‌بینی دقیق از عمر مفید باقیمانده تجهیزات برای یک برنامه اثربخش تعمیرات و نگهداری ضروری است. پیش‌بینی عمر مفید به کمک داده‌های حاصل از فرآیند پایش وضعیت به صورت گسترده‌ای استفاده شده است. در حالی که داده‌های حاصل از فرآیند پایش وضعیت به تنهایی برآورده‌ساز تمامی نیازهای پیش‌بینی در شرایط مختلف کارکردی نیست. در پیش‌بینی عمر مفید، دانش متخصص به عنوان یک منبع دانشی و تکمیل کننده اطلاعات حاصل از فرآیند پایش وضعیت اغلب مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد. در این مقاله روشی برای پیش‌بینی عمر مفید باقیمانده تجهیزات به کمک سیستم استدلال نوروفازی معرفی می‌گردد. پایگاه دانشی سیستم استدلال نوروفازی در دو مرحله تکامل می‌یابد. در مرحله اول سه قاعده اساسی به کمک داده‌های تاریخی پایش وضعیت و با استفاده از شبکه نوروفازی تنظیم می‌شوند. در مرحله دوم قواعد اساسی تحت نظارت متخصص گسترش می‌یابند. عملکرد روش پیشنهادی در مقایسه با روش‌ منحصر به استفاده از داده‌های پایش وضعیت در شرایط کارکردی مختلف تجهیز ارزیابی شده است. یک الگوریتم شبیه‌سازی به منظور تولید شرایط مختلف کارکردی معرفی می‌شود. پارامترهای الگوریتم شبیه‌سازی به کمک داده‌های واقعی مربوط به شکست یاتاقان تخمین زده می‌شوند. نتایج تجربی نشان می‌دهند که کارآیی روش پیشنهادی نسبت به روش قدیمی بهتر است.

واژه‌های کلیدی: عمر مفید باقیمانده، پیش‌بینی، سیستم استدلالی نوروفازی، پایش وضعیت، دانش متخصص.

متن کامل [PDF 1142 kb]   (5086 دریافت)