در دهه‌های اخیر قابلیت اطمینان به عنوان یکی از ویژگی‌های طراحی محصولات در بسیاری از صنایع از جمله صنایع دفاعی و هوافضا کاربردهای بسیاری پیدا کرده و به شدت مورد توجه واقع شده است. هدف اصلی در مهندسی قابلیت اطمینان بهبود عملکرد سیستم در طول زمان می‌باشد. استفاده از سیستم‌های با قطعات مازاد یکی از راه‌های بهبود قابلیت اطمینان است که معمولاً در این نوع سیستم‌ها، دسترسی به اطلاعات دقیق جهت تعیین تعداد بهینه قطعات مازاد همیشه به راحتی امکان پذیر نیست. به همین منظور برای ارزیابی و تجزیه و تحلیل سیستم از منطق فازی استفاده می-شود. در این مقاله یک مدل ریاضی برای تخصیص بهینه تعداد اجزای مازاد هر مرحله از یک سیستم چند مرحله‌ای با ساختارهای سری-موازی، k-از-n و جانشینی با هدف حداکثرسازی قابلیت اطمینان سیستم و با توجه به محدودیت‌های وزن و هزینه سیستم ارائه شده که در این مدل قابلیت اطمینان، وزن و هزینه اجزا و نیز وزن و هزینه سیستم، فازی در نظر گرفته شده است. در انتها یک مثال عددی با در نظر گرفتن اعداد فازی مثلثی و ذوزنقه‌ای و با استفاده از روش‌های غیرفازی کردن مختلف، بیان شده و مقادیر متغیرها به وسیله الگوریتم فراابتکاری شبیه سازی تبرید محاسبه شده و نتایج ارائه گردیده‌اند. نتایج نشان دادند که ساختار جانشینی، قابلیت اطمینان بالاتری برای سیستم به وجود می‌آورد.

واژه‌های کلیدی: قابلیت اطمینان فازی، غیر فازی کردن، بهینه سازی قابلیت اطمینان، الگوریتم شبیه سازی تبرید

متن کامل [PDF 1604 kb]   (9040 دریافت)